Tebessüm - Seviş O Seviş

Bir yoldayım...
Sisli bir hava...
Bir şey arıyorum,
Ne olduğunu bilmiyorum.
Bilmiyorken de arıyorum...
Elimde hissediyorum bir sıcaklık...
Evet!
Elimi birisi tutuyor...
Götürüyor...
Galiba o da nereye gittiğini bilmiyor.
Kaçıyor gibiydi,
Sisin perde olduğu gözleri.
Zar zor seçebildim onu...
Götürmeye devam ediyor...
Bir yere girdik ve kapattı kapıyı...
Korkuyla nefes veriyor,
Alırken duyulmuyor...
İçeride hoş bir koku var,
Zannımca ondan geliyor,
Geliyor ama,
Güzel koku olduğuna kanaat getirmek,
Öyle uzun sürüyor,
Öyle dalgınlık içinde cereyanlanıyor ki;
...
Öyle büyüleyici ki;
Efsunu kendine saklı,
Ama seninle de paylaşıyor...
"Kurtulduk!" dedi...
"Neyden?" dedim...
Susuyor ve ateş yakıyor,
Çok üşümüşe benziyor...
Yakıyor ve ellerini ovuşturuyor,
Çok güzel elleri var...
Hatta o kadar güzeller ki;
Parmaklarının üstündeki çizgilere isimler verdim...
Güzel, Güzel, Güzel...
Hepsi birbirinden farklı,
Ama bir o kadar da aynı...
Adeta ikizler...
"Ne bakıyorsun?" dedi,
"Üşümedin mi sen?..."
"Tarif edemediğim bir ısı var..." dedim...
Döndü baktı...
Bakış o bakış...
Nerede olduğum,
Kimle olduğum,
Zaman ve mekan,
Uğramadılar aklıma...
İlk defa bu kadar net gördüm,
O flu içerisinde ilk kez bu kadar çok...
Bana hem anlamlı hem anlamsız baktı,
Bakış o bakış...
Ne anlam,
Ne fiiller umrumda...
"Kimsin sen?" dedi...
Soruş o soruş...
Cevap yok bende...
Adımı unuttum...
Neydi benim adım?
"Ben ne bileyim sen getirdin..." dedim...
Bir kahkaha attı;
Gülüş o gülüş...
İnsan olan bu kadar güzel...
Gülebiliyormuş meğer...
"Bana öyle dendi...
Kurtuldun işte,
Daha ne istiyorsun?"...dedi...
"Neyden ama?" dedim...
"Bensizlikten, sensizlikten..."
Tanıdım onu...
O benim yeşil maceram...
Hiç görmedim...
İlk defa gördüm...
Ama dün gibi...
Bana seslenişi,
Bu gülüş,
Bu gözler...
"Ben nereden hatırlıyorum seni?" dedim...
"Ben seni nereden hatırladığımı hatırlamıyorum ki,
Sana beni nereden hatırladığını hatırlatayım..." dedi...
"Nasıl yani?
Sen de mi beni hatırlıyorsun?" diye sordum...
"Nedense, şiddetle..." dedi...
"Kader mi?" dedim...
"Aşk..." dedi...
"Çok büyüttün,
Öyle büyüttün ki;
Kaçmamız gerekti...
Bana öyle dediler...
Çok güzel seviyormuşsun...
Duydum...
Ama..." dedi ve sustu...
"Ama'sını merak eden kim?
Sen sadece bir kere daha gül..." dedim.
Bir tebessüm etti...
Ediş o ediş,
Seviş o seviş...
Ama'yı merak ettirecek yok bir şüphe,
Yok bir serzeniş...
Sohbet ettik uzun uzun o gece,
Kıymet dolu her hece,
Ve her gece,
İstedim ondan sohbetini...
Parmaklarının ellerimde kaldı izi,
Yüzümde kaldı "Koş!" derken ki nefesi,
Gönlümde kaldı sohbetinin her zerresi,
Gözlerimde kaldı gözlerinin yeşil hevesi...
Açmayın,
Açılmasın o sevdanın kafesi...
Kalalım orada iki can,
Her kimse bizi arayan,
Bulamasın,
Beni...
Yani bizi...

Son Akrostiş:

Nedensizce, sebepsizce hoşsun,
İş bu ya; aşık olmalıyım sana.
Sevdanın en manidar yolusun,
Allah; bak acı çektirmiyor bana...