Tebessüm Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

indik

derin gözlerinden sırayla indik tanrım!
dünyaya düştük yaralı ağzı saflığımızın

yağmurumuz yerde çöküşün dudaklarıyla öpüştük
söndü bulandı midemiz kahkahasına tutkunun
denizlerce göğün engin dehliziydi artık
dibinde durmayan daim kuyu
gecenin deniziydi bu
içimizden durmadan durmadan
çekilen suyu

önce adem düştü
sonra kabil
sonra herkes

bu açan gül mü gülsüm?
kanat kanat açan bülbül mü?
bu güneş mi gülsüm bulutlardan açan?

benimse yüzümde yerini beğenmez
seçilmiş yokluğa taşınan hercai tebessüm

Edebiyat Ortamı Dergisi - 61.sayı
Mart-Nisan 2018