Ne Akşamların Şiiri - Kamil Çağlar Aksu

bir bilsen ne akşamların umudu nasır
ufuklara düşen kurakça kararmak olur, acır,
bastıkları bütün akşamüzerlerini bilsen ayaklarımın,
üstünde ot bitmeyen Attila' nın toprakları kadardır

hayallerin kaynakçası mühkem yalnızlığım,
çatlaklarım, çürüklerim, enkazlarım,
bir bilsen bir nefesim tozu dumana katar,
benim döndürdüğüm deli dünyaları sarar.

varsın ne akşamlarda bir ot bile bitmesin,
kararsın kuraklığı vursun zamanın eriyik yüzüne tuzun,
beni, bana doğru gelen bütün yalanlarla sönük ve uzun,
hep doğru bir yalnızlık söylemeye kaldırır yüzüm.

sesim derme çatmadır, ellerim unutmuştur gül taşımayı,
çoluk yoktur, çocuk yoktur, belki bir kuru başım kalır,
ama bir şarkım vardır benim kalbimce doğrulanmıştır,
ne akşamlar bozsa da, mezarım hep güzel kalır.

varsın gümbürtüyle özveriyle yıkılsın ömür
sarılsın komalı sessizliği -ne- akşamların?
elim ayağım tenim bütün buruşup sussun,
tutulsun ihtiyar zamanlarda, gövdesi ne akşamların?

kararmış fırınlara verilsin yoğrulmuş yeni düşlerim,
yansınlar canım hepsi, dökülmüş bayat siyahı ne akşamların?
ezberledim elden düşmüş plağını, dönüp dursun,
bilinmiş artık hayat, ahı ne akşamların?