Tebdil-i Mekan Şiiri - Gökçen Yıldırım

Yiğitleri bağrına alan bir bozkırda yaşıyorum
Cenubun adına haritada bakıyorum
Memleket havasını ellerden duyuyorum
Denizden uzak bu yerde
Kıblemi pusulama soruyorum
Seccadem yalnız bu şehirde
Mabetlerim apartman altlarında sıkışmış
Ezanlar şehrin kargaşasında
Sesi pek bir kısık duyamıyorum…
Tespihimin tanelerinde aşkımı saklıyorum
Ömrümün şafağını gözlüyorum
İki rekatlık canımla kendimi avutuyorum
Ömrümün salasını dinliyorum
Adımı hocanın ağzından duyuyorum
Bu benim diyorum,şafak vakti geldi diyorum
Dünyadan tezkeremi alıyorum
Babamın eli uzanıyor,tutuyorum
Uyuyunca yatağıma kaldırıp götürdüğü gibi
Bedenimi yanı başına koyuyor
Başıma kendi adını ve adımı yazıyor
Dünyaya sadece üzerimde bir taş bırakıyorum