TC kaynaklı suç modelleri: / Düz yazı

Hırsızlık suç değil, hırsızı göstermek suç; Ülkenin onuru rencide oluyormuş…
Yani hırsızlık onurlu bir iş, hırsızı göstermek onursuz bir iş…

Çocukların su gibi harcanması suç değil,
Buna tepki göstermek (……) çocukları savunmanın yankıları, daha büyük suç yüklüyor savunana…

Formatında konuşmamak diye yeni bir suç çıktı… Gerçi bu yeni sayılmaz. Çünkü siyaseti siyasetçiler yapabilir diye bir betonlaşmış zihniyet yeni değil ama… Suç olarak, daha açık ve net olarak belirlenmiş oldu…

Çocuğu olmayanın çocukları savunması suç! Bu suç sayılmalı… Bu suç sayılmazsa, bundan sonra, kimse ‘’Benim çocuğum değil mi ister döverim ister severim! ’’ diyemez. ‘’Benim karım değil mi ister severim ister döverim! ’’ diye sokakta sopa atamaz. Savcı erkek adammış.

Bizde mülkiyet esastır. Savcı bunu tescil etmiş oldu. Şimdiye kadar ‘’Benim köylüm! ’’,
‘’Benim işçim! ’’, ‘’Benim Vatandaşım! ’’ diyen siyasilere hiç kimse tek kelime söylemedi.
Benim karım, benim çocuğum, diyen çocuğunu karısını döver de, benim işçim, benim köylüm, benim vatandaşım diyen dövmez mi? Etimiz de kemiğimiz de onlara emanet edildi…

Ne zaman nerede ne kadar ne konuşmamız gerekir onlar bilir. Ne zaman nerede hangi tonda öksüreceğimizi onlar bilir… Ne zaman nerede ne kadar sıçacağımıza onlar karar verir.
Haklılar. Değil miyiz ki biz onlara bu yetkiyi verdik… Haklılar değil mi ki onlar ‘’Benim vatandaşım! ’’ ‘’Benim köylüm! ’’, Benim işçim derken! ’’ sessizce, tepki göstermeden dinledin. Onlar işlerine öyle geldiği için bunu ''kabullenmek'' olarak kabullendiler ve kendilerinde bu hakkı gördüler.

Çocukları asabilme özgürlükleri, onların aklında özgürlük deyince…

Can, malın yongası, yonga ağacın özünü korur. Mal olarak, yonga olarak koruyacağız onları.
Ya da silkinip, ‘’DUR! ’’ demesini öğreneceğiz.

Bülent Hanım sayesinde Ceza yasaları da başladı devrime… Hadi hayırlısı…