kavgalardan arta kalan gülüşmelerimiz
sevda artıklarına ağlamalarımız
kanayan dizlerimiz vardı bizim
o mavi gözleriyle gülümserdi biz gülerdik
başıboş bir rüzgar arkamızda
birkaç cigara
birde arabesk bir müzik eşlik ederdi bakışlarımıza
birde kavgada en önde olurduk
sonra vudular onu kayıp gitti mavi gözleri aramızdan
ölümün mevsimi yoktu
kıştı kar yağıyordu
o severdi kar damlalarını
ağzıyla yakalamaya çalışırken kahkahaları çınlardı sokaklarda
biz çok ağladık sana
ağladık bütün semt kanaya kanaya
filinta gibi çocuklardık karaydı gözümüz
ve büyüdük yere düştü yüzümüz…
hadi kalk ve topla yüzümüzü yerden
mavi gözlüm,fidan boylum,aslanım
gitmek sana yakışmadı TAYLANIM…
Kayıt Tarihi : 29.6.2018 17:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Taylan

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!