şimdi sadece dinle,
büyüyen karnını sensizliğimin.
sözünü ettiğim sana,
soysuz bir yalnızlık değil asla!
son sefer yakında.
buradaysa, kimse bir başına kalmadı hiç
aksine yürüyen ırmakların
tuzlu rivayetinde yitti
çocuk ve allah
kimimiz şair olduk
kimimiz kocaman.
şimdi çeker giderim ardımda bir an kalır, hep aynı kalır
nisanı geç deniz başlar gözlerinde, kıyısı bulut bulut
muhteşem memelerin yıkanır amin; ellerim birer tabut!
kıyamam alakuşum; sende kanat var, bende kötürüm kahır.
zoru severim dedim uzatma, bana bir haziran hazırla!
benimle gelir misin?
savaşta ve aşkta,
yitirir misin?
böyle başladı
pinokyosuz, kurbağasız masallar
allahım,
(birden ağır bir sızı sol yanımda
bir enfarktüs sandım
niyeyse o an geldi aklıma
o kadından somurduğum ab-ı aşk...
pardon,
orada bir köy var uzakta
allaha parmak kaldırmış
kalsak da, kalmasak da
asla bizim olmamış
bir ülküyle başladı çoğaltan yalnızlık
kadın eli değmemiş bu şehirde
dokunmadığın bu ten içinde
de ki, şairin mumu rüzgarını bekler
ağla, ki alışmaktır belki de.
benim öldüğüm yerlerde
farksız hızlı ya da yavaş e eşittir me ce kare yaşamak
gerçek-yalan bütün mevzu ışık, gerisi düş kalabalığı
yansıdığım ırmağın ince damarlarında ölüm pıhtısı
göm beni alakuş gözlerin gökyüzü, ki bebekleri toprak...
buğulanır tenim sensizli seni sen sanan sır aynalarda
en çok nergizleri avuturum, ellerinsiz yakarışlar mı?
gözlerinde sızmış baharıma mı bir elvedalık dudakla
vuslatsız tesbihleri yuh çeke çeke doksandokuz allahla
vakitsiz ölürsem alakuşum, beni ümmetin bağışlar mı?
belki bir yol kenarında ben yokum, sen gelincik çağındasın
mümkün değil durmak
geriye sarmak, keza...
arasında iki dudağın,
ülke ve sinema.
ne Türkan, ne dudakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!