Kaç badireden geçtim işte burdayım
İşte sende…
Bakma parelenmış halime yolum çetindi, ben iyiyim
Ben iyiyim; can oldu gülüşün
Ve bakma hüznüme martılar uçuşur semalarımda
Bir yolculuğa çıkarsınız
İçe doğru
Bilindik bir ‘’yabancı’’ oluşunuzun adıdır ‘’Hüzün’’
Solmaya yüz tutmuş çiçeklere dokunursunuz
Bir damla düşer yaprağına gülün
Kaldırır başını yerden, gülümser
Dedim; neden şiir yazar bir şair?
Kimi, ''Bir mavi sızı'' ile kıvranır.
Kimi, denize dilini sokar ayaklarından önce.
Kimi, alamaz Holofira'sını.
Sen neden buradasın? Nedir?
Bu mor sahilin poyrazında titreyiş.
Adı benden, yabancı bir ur’du yanılgım
Beslendi iki asır damarlarımdan
Büyüdükçe körleşti bakış
Sesi kısılan hakikatın sancısıyla şifa aradım
İlaç diye zehir sunan büyücünün küstahlığından incindim
‘’Vakti vardıysa onu beklemeliydi’’ diyen şairi,
2013-12-10 23:40:00
Islak toprak ve çimen kokusu taşıdığım yıllardı
Bilemedim yıldızların dizilişine edilen yemini
Çocuktum ve dayatılan hayat bilgisi
Bende kaçışa bir sebepti.
Ne garip, bir noktada sonsuzluk cevheri
Bir hiç iken evrene sığamamak ne garip
Yollarda akan bir gölge olmak sadece
Her içli şarkıda bir şeyler bulmak kendinden
Ya da bir şiirin orta yerinde ''durup dinelmek'':
''Ferhat, bilirim dağlar delersin
Bir ırmaktım belki
Ummanına ulaşamayan
Her hüzün yağmurunda
Yeni bir umutla
Yüklendiği var’ını
Susuz topraklara bırakan…
Sabbah'in fedaisi gibi;
Bir nazar
En guvendigim yerde vurmustu
Yalnızlığımın güvenli kalesinde...
Kapat gozlerini Kadizade
Gerçeklik ve düş arasında
İnsan kendini kandırmakta ne kadar mahir bilirim
Bana kendi kelimelerinle dokun ey güzel
Dokun ki bileyim
Senin yurdunun hangi beldesindeyim…
Saçı sakalı beyaz çocuklardan yorulan adamın
Seçilmiş sessizliği korurdu onu yıkıcı bakışların tayfından
Kibar vahşilerin hinliği en savunmasız kaldığı yerdi
Her yolu kendine çıkaran öğrenilmiş kaçış;
-okursam etkilenirim-
Ya seni bu sen yapan etki neyin nesi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!