Tavrın, Sınavım Şiiri - Filiz Bülbül

dualar ediyorum bir gün muhakkak kavuşacağımız günü iple çekerek
her sokağa sapıyorum hepsi çıkmaz, duvarlar aşıyorum mutsuz bir nefesle
kafamın içindeki seni anlatan gürültüyü susturamıyorum
susturamadığım gibi duyuramıyorum da dışarıya
öksürünce geçmiyor boğazımda kalan yaşam
uyuyunca geçmiyor değiştirmeye çalıştığım gerçeklerim
gözümün önünden gitmiyor kör kesildiğim şeyler ne zamandan beri
ve hiç gülmüyorsun ne rüyamda ne kabusumda
ne sen ne başkası tutmuyor elimden çıkmam için şu zindan görünümlü odadan
ve kimse yaşatmıyor dışarıda akan hayatı bana
ne zamandır anlam arıyorum sana ulaşmak için verdiğim çabaya
kim terkediyor beni her gün, yanındayım derken
kim anladığından bahsediyor hiç bir çözüm üretmiyorken
yalnız devam ettiğim yola kim taş koyuyor ve kim alıyor zor elde ettiğim huzurumu elimden, bilmiyorum
mutsuzum ve devam ediyorum bu halde her şeye
kusturduğun kanla adını yazıyorum duvarlara
yine de aynaya her bakışımda seni arıyorum yüzümde
gözlerimin içinde, hafızamda
gözümün gördüğü, kulağımın duyduğu her yerde seni arıyorum
bıkmayan bir ısrarla, tükenmeyen bir istekle
ama- her sokakta, yarınsız sabahlarda, bir türlü sabaha ulaşmayan gecelerde sana gelmek için can atan ayaklarımı kırıyor tavrın
tavrın, yoluma taş koyuyor, bağrıma taş bastırıyor, kırgınlığımı hiç unutturmuyor
yine de seni istiyorum her şeye rağmen
her gün, her saniye yenilenen bir istekle seni istiyorum, evet