Tatlı Ölüm Şiiri - Meral Meri

Hayatım da gitmişliklerin olduğu Bir armoni için de olduumu düşünüyorum Tüm doğa da bana katılıyordu Ağaçların yapraklarına Vuran rüzgâr, kemanımın yalnızlık sesiyle buluşuyordu, Bir başka yerden alınıyordu bedenim Taşınıyordu,tanışıyordu ruhumla ilk kez Bu masa,sandalye ve bir kadeh beyaz şarap İçtikçe yanan sigaram sönüyordu adeta, Sadece düşünüyordum geçen zamanımı, Hazince sanki geçmişe veda ediyodum, İçimden konuşuyordum, Zihnim bir an fırtınaya yeniliyordu Geminin güvertesinden denizin azgın dalgalarına düşüyordum, İç sesime kulak asmaksızın Rebeka,göçüp gideceksin bu renksiz dünyadandiyordum. Bir aşk mı getirmişti bu hale beni? Yoksa çocuklarım mı? Ya ilk eşimden sonra ki aşkım, yoksa o,mu? Yaş elliydi,neyi kurcalıyordum bilmiyorum ki, Zaman bitmek bilmeyen ışık hızıyla uzaya tırmanıyordu sanki, Şimdi yapayanlızım Bir caddenin cafesin de, bir masa da oturmuş, Elimde bir kadeh daha içtiğim, Yalnızlık şarabını yudumlarken, Artık son günlerimdi, bu biliyorum Dolu dopdulu bir hayat geçip gitmişti Gözlerimin önünden Nisan yağmuru gibi Tüm bunlara rağmen Tanrım aşk ne kadar da,kutsaldı Şimdi uzaklaştığım aşk yaklaşmıştı bana Ben gözlerimi kapattığım da, Turuncu bir renge kavuşmuşcasına Sarsılarak,sarılacaktım aşkıma İşte bu yüzden ölümden ürpermiyor ruhum, Aksine naif bir dokunuşun çıplaklığımı örtmesi gibi olacak Tatlı ölüm... Poet Meral&Meri 16/04/2012