Taşradan bir kız geldi, o kadar masum ve saf.
Konuşmaya utanır, bakardı; tuhaf, tuhaf.
Sadeydi, çekiciydi; Allah’tan güzelliği
Hanım, hanımcık idi; bu onun, özelliği.
Gördü şu İstanbul’u; düştü onun, çarkına
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Düşündürücü akıcılığıyla güzel bir şiir.Maalesef yaşadığımız bu dünya yabancı özentiliğine fazlaca düşkün gençlerimizi aile örf ve adetlerinden yavaş yavaş uzaklaştırıyor.Saygılar.Tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta