Taşra'da Bir Akşam Üstü

Yakınlarım bir kalem, vakur bir defter
Ve bolca konuştuğum içimde ki sesler
Yirmilerimden sonra kaybetti ailem saadetini
Vazgeçtiler benim olandan, mabedimden atamdan

Yarı canlı bir kuş gibiyim şimdi düşüncelerim üstünde
İçime atamayacağım kadar büyük bir yük bindi omuzlarıma
Son günlerde şu ölüm namussuzu çekiyor beni saflarına
Taşraya gel dedi bana, o akşam rüyamda

Üşürsün dedi, çok yakından tanıdığım bir sima
Ceket al buraya gelirken ve bana bir kuple rakı
Emrini onayladım, aldım ceketimi sımsıkı
Salıverdim ayaklarımı, atasına varsın diye hasılı

Uzaktan gördüm onu benim yerimi hazırlamış
Gözlerimle selamladım, yılların hasretini taşımış
Geldim o eski yere, usulca oturdum yanına
Döküldü dilimden nihayet: “Kavuştum Babama.”