Taşmalı Oğul Şiiri - Mehmet Şahan

Bedene düşünce Hakkın mayası,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…
Kâbe’ye dönünce yüzün hayâsı,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…

Başağa dönünce bağdaki göcek,
Bütün ahengiyle dağdaki böcek!
Bin bir rengi ile daldaki çiçek,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…

Nazar eylediğin göze düşmeli,
Pazar eylediğin söze düşmeli!
Azar eylediğin öze düşmeli,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…

Eldeki selamın hala dönünce,
Dildeki kelamın bala dönünce!
Gönülden ilamın ala dönünce,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…

Yaratan olunca sevdiğin, yarın;
Kalbe yükleyince sevgidir kârın!
Nefse hükmedince edebin, arın;
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…

Pîr-i Fâni der ki; fikrin Hak ise,
Nefsin için değil, zikrin Hak ise!
Özünde her daim şükrün Hak ise,
Kalbi kabartmalı, taşmalı oğul…