Taşlar Tutuşsun Şiiri - Malik Özden

Duysun yeryüzü,duysun asuman,
Dinlesin hüznümü, kabaran umman,
Şarkımı ağlarken,bir kırık keman,
Gözlerden düşmeyen,yaşlar tutuşsun.

Yiğit arzuhalin,kalplere salmış
Kasavet umudu,viran bırakmış
Kızıl kahküllerden,geriye kalmış,
Üç teli koklanan,saçlar tutuşsun.

Sevdaya acıyı,bir bir yamayıp,
Sözleri vururken,candan kanayıp,
Visali düşlerde,imkansız sayıp,
Firaka yönelen,eşler tutuşsun.

Aşktan kalan enkaz,şahsıma ibret,
Vahim karanlıklar,güneşe hasret,
Vademiz dolmadan,cürmümü affet,
Meş´ale odunda,suçlar tutuşsun.

Dünyanın yüreği,aşka vurursa,
Ayrılık eşikte,nöbet durursa,
Hasret tomurcukken,toprak kurursa,
Vuslat için kalan,beşler tutuşsun.

Zifiri yürekte,sevgi ayansa,
Ayrılık sevgiyi,sokmuş çıyansa,
Ülküye ulaşmak,cisme ziyansa,
Ebedi kalacak,aşklar tutuşsun.

Sevdaya susamış,köhne sazıyla,
Geçerken günleri,türkü hazzıyla,
Uslara ekilmiş,kaypak sözüyle,
Özdene atılan,TAŞLAR TUTUŞSUN...