Ne zaman düşünsem bütün sessizliği.
Bir sen geçiyorsun boyu yükselmiş selvi.
Sızı ayaklarımın dibinde birde körlüğüm.
Tanımak o denli kolayken zoru neden seçtiğimi.
İyi ya da kötü insan yok, kötüler insan değil bilesin.
Örneğin türkü sevmeli insan eşlik etmeli.
Şiir yazmalı sevdiceğine.
Hayran kaldığı manzaranın resmini çizmeli.
Nerden anlıyorsun bilmiyorum.
İçime doğan tebessümü
Çok eskiden hakkımın olmadığını bildiğim.
Dişimin kuğun da kalan sevincimi.
Pat diye bitiriyorsun çöktüğün karabasan.
Neden mi böyleyim,
Merhamet mi ah içimdeki hayvan sevgisi.
18/09/2024
Kayıt Tarihi : 20.12.2024 09:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!