Taşır mı sesin Şiiri - Ali Aldemir

Tut ki kayıp giden bir yıldız
Her damla yaş mavi gözünde,
Tut ki her teli saçının
Seher yellerinde uçuveren,
Leylim yaprakları salkım söğüdün,
Tut ki gamze gamze yediveren gülü
Yanağında açan her gülüşün,
Bilmem karanlıklardan yarına
Taşır mı küçüğüm seni sesin.
Biz mavilere hasret büyüdük,
Az mı baktık kuytularda
Az mı dokunduk yosunlara
Çığ gibi özlemiyle yeşilin.
Unutur mu insan derken
Güneşi, kuşların kanat seslerini
Özgürlüğe vurulan, unuttum
Yağmurun kokusunu sonra kendimi,
Zamanı unuttum
Herşeyden önce gülmeyi.
Unutamadığımsa ilk günki
Ninnisi gibi anamın,
Ne kaldı paylaşacak yüreklerimizden başka
“Sen benim sevdamsın” deyişin
Durur hâla kulaklarımda.
Ne kadar uzak hışırtısı
Memleketimdeki çınarların,
Kokusu gibi seninle paylaştığımız
Ekmekteki çöreğin,
... Ne zor
.... Ne güçmüş meğer
Uzakta kapamak gözlerimi nefesinden,
... Sesinden
.... Terinden......
Dokuzyüz kırkaltıdan kalma solu eksik
Eski bir sazla,
...O mağrur
....O mahsun halinle
.....O uçsuz bucaksız okyanus gözlerinle,
Biliyorsun sen utanılacak birşey yapmadın ki
Gidiyor musun dercesine o bakışın,
İşte o bakışın yok mu, tüketir
Yer bitirir beni, kar etmez acı tütün
Nah işte şuramda
Tam şuramda durur işte,
Ah benim küçüğüm bir ömrü harcadığım,
Umutlarımıza.....
Özgürlük ve aydınlık sevdamıza...
Ve
N'olur iyi bak kendine,
Bilmem taşır mı ki yarınlara
Koyu karanlıktan seni sesin,
İllâ da nefesin,
Unutmadım aklımda astımın,
Tut ki öldüm
... N'olur sen ölme,
.... Tut ki yıkıldım,
..... N'olur sen yıkılma.
Ki ölmek,yıkılmak olmadı kitabımızda
Öleceğim yıkılacağım günü
Çok bekler cellatlarım,
... Umutlarım var
.... Sevdam var, yar, küçüğüm
..... Sevdam var
Memleket sevdam,
Bir türkünün ezgisinde
Bir satır arasında,
Bir gün bir kuşun kanadında
Bekle geleceğim
Sana döneceğim küçüğüm sana...