Taşınmalıyım Buralardan Şiiri - Özge Bilgeç

Şiirlerimin bitmesine de az kaldı..
Sevildim de ipe sapa gelmez bu yoklukta..
Yazdım da hiç durmadan.
Taşınmalıyım buralardan..

Sesler olmasa..
Penceremden gelen sesler..
Uyandırıyor beni her sabah
O simitçi ve boğuk sesi
Taşınmalıyım buralardan..

Bitkin düştüm bitiremedim kitabımı
Bitecek bir gün bu hengame
Taşınmalıyım buralardan...

Çarpışma sesleri kalbimin en derininde
Yine bir bebek öldürüldü Filistinde
Ve düştü ve kanadı ve belki çok ağladı
Ölürken..
Ölmekten ağladı.
Muhtemel kabuslarımdan, kesin!
Ben temizim!
Ben görmedim!
Ben, değilim katili!
Oysa asılmalıydık, her birimiz her bir göğe.
Dünya kadar,
Dünyalı olmamalıydık.
Taşınmalıyım buralardan..

Hüzün dibi sıyırmayı severken,
Başım ağrıyor birazda, uyumadım
Uyuyamadım.
Öyle kıpraşıyor acılar
Annesi ölmüşse acırdı çocuklar.. Öyleyim..
Pazar günü olsa yine top oynasak
Ağrısa kollarımız,
Yansa yüzümüz güneşten, biz mutluyuz,
Ya onlar
Nakavt olanlar gelsin.
Ağlayarak uyananlar,
Onlarda
Maviye gömülmek vardı oysa
Koşabilsem mavi göklere,
Yada bir uçurumdan mavice denizlere..
Fazla yüksek olmasın yüzme bilmiyorum ölürüm ben.
O kız, bakışları sonsuz olan
Sılaya hasret gibi bakar ardımdan
Öyle yeşil..
Yeşil yeşil ağlar..
Taşınmalıyım buralardan..

Özgül Bilgiç