Taşınma Şiiri - Emine Akkurt

Bu günlerde bir taşınma telaşı sardı beni,
Benliğimde ne varsa tek tek boğçaladım,
Şurada ipek bezlere sardığım hayallerim,
Onun yanında yamalı boğçada duranda mücadelelerim var.

İnsan hayallerinden vazgeçer mi,
Ben vazgeçtim...
Çocuķluğumda oyuncak bebeklerimden vazgeçtim,
Büyüdüm sevmekten sevilmekten değer görmekten vazgeçtim,
Güzel olan ne varsa masallarda dinledim sadece

Çocukluğumu toz pembe boğçaya gizledim,
Acaba gittiğim yerde bir daha açarmıyım bilmiyorum,
Korkuyorum!
Korkularımı henüz bir boğçaya sığdıramadım,
Taşınan yüreğim hiç bir yere ait olmazsa ne yaparım.

Masanın üzerine koyduğum mavi boğçayı görüyor musun,
İçinde olacak gibi olup olmayanlarım var,
Umudumun nasıl solduğunu mavilerle sardım,
En sevdiğim renk ya ,belki acısı bir nebzede olsa düşer kim bilir.

Beynimde sadece bir kaç cümle dönüyor,
Hayat ben ne yaptım sana!
Dallarımı kırmak yetmedi mi sana,
Köklerimle tutunduğum her yerden söktün beni.

Sözün bittiği yer burası olsa gerek,
Pes ettim be,
Ne geçmişim ne geleceğim, yok bende kalan,
Dizlerimin bağı koptu dermanım bitti,
Koca yürekli mavişin tüm sermayesi üç beş boğçaymış,
Fakir geldim fakir gidiyorum ,mutlumusun hayat.