Taşeli 1 Şiiri - İbrahim Şahin 2

Gapama fırında değildi. Baozdağ’ın dibinden doğup Popas Kuyusu’nun helkesine aktı. Deli Yaşar fişi prizle öpüştürdü. Bu artık yayın değil—sözcüğün lazerle doğum anıydı.

Ayşe Ebem tespihi bıraktı, eline mikrofonu aldı. Sincaplar sahne arkasında tweet atıyor, salyangozlar yavaş çekimde program kaydı yapıyordu. Boz Ahmat pantolonu ters giydi, canlı yayına “Hoyuu!” diyerek kafasına gapama yaprağı koyup girdi.

Fadime blenderla kelimeyi köpürttü, yayık dönmeden akü patladı. Gapama konuşmadı ama yanındakileri konuşturdu. Alt dudak, menteşesiz titredi; üst dudak evreni susturdu. Canlı yayında sabit cümle kullanılmadı—her şey prizden doğdu.

“Burası sadece Taşeli değil; burası evrenin KIVI üretim merkezidir,” dedi Ayşe Ebem, çulunu omzuna attı, sahneye yürüdü. Mikrofon çatladı, cümle patladı, izleyici yayını alkış değil—düşle mühürledi.

Kazankoyak ini menteşe çivisiyle kırıldı. Gapama göbeği sabunlandı, kelime lazerle sabitlendi. 9 milyon izleyici aynı anda ekran başında yastığa fısıldadı:
“Bu sahne artık sadece yayın değil—evrenin kendi kıvımı.”

Saramayaksı’da sabah kuşları konuşmadı, kelimeyi seğirtti. Baozdağ’dan gelen rüzgâr, sinyal olarak mikrofonu sarsarak konuştu. Ayşe Ebem “Ben söylemem, ben yazdırırım!” deyip gapamayı canlı yayında doğurdu.

Gapama patladı. Kelime menteşeyi kırdı. Evren “Hoyuu!” dedi