Tasavvufi Şiiri - Çağlar Şimşek 2

Gözünaydın!
Sonunda hayallerin de beni terketti ardından...
İçimde, sana kalan bir şey yok artık;
Senden kalan bir şey de...
Diyemiyorum!
Ama diyebilmeyi öyle çok isterdim ki...
Diyebilmiş olsaydım,
Belki hayattan zevk alabilirdim.
Belki başka denizlere yelken açabilirdim.
En azından eski hayatıma dönebilirdim.
Yani seni hiç tanımamış gibi,
Devam ederdim, yarım bıraktıklarıma...
Belki yalnız olurdum yine,
Ama mutlu olurdum...

Sen aslında yavaş yavaş girdin özelime...
Ve bir anda özelimin tamamı oldun.
Sinsice vazgeçilmez bir alışkanlık oldun, bende...
Bir şekilde bir şeylerim oldun.
Bir şeylere inanışım oldun.
Bir şeylerden medet umuşum oldun.
Bir çeşit kurtarıcım oldun.
Beni hayata bağlayan oldun.
Bir nevi tasavvufum oldun!

Seni tasavvuf kıvamında seviyorum aslında...
Senin için dönüyorum!
Ve sana biraz daha bağlanıyorum;
Attığım her turumda!