Tirmanya veliaht prensi, on yıl önce babasının ölümü üzerine başa geçmiş, ülkesini tıngır mıngır, paşa paşa yönetmekteydi. Tirmanya büyük ve verimli topraklara sahip, ekonomik potansiyeli olan, zengin yeraltı yerüstü kaynakları, üç tarafıda denizler ile çevrili, genç nüfusu bol, herkesin burada yaşayıp, burada ölmek isteyeceği nadir ülkelerden birisi idi...
İnsanları sıcak kanlı, dost canlısı ve çok sabırlıydı. Yeni kral babası ölüp de başa geçtiği zaman, bir müddet de fena yönetmedi ülkeyi, ancak daha sonra tüm dünya ekonomik kriz moduna girince, hali ile Tirmanya'da bundan ister istemez etkilendi. Yalnız çiçeği burnunda kral kendince ekonomiyi iyi biliyordu; İngitere'nin kalburüstü üniversitelerinin birinde ekonomi tahsil etmişti.''Bu krizler bize vız gelir tırıs gider teğet geçer teğet''diyordu sevgili halkının gözünün içine baka baka...
Kriz ülkede birçok kişiyi işsiz bırakmış, parasızlık birçoğuna kafayı yedirtmişti . Fabrikaların çoğu kapanmış, bir kısmı da işçi çıkartmış ya da kapasiteyi azaltmış öyle ayakta duruyordu.''Birşeyler yapmalıyım ülkem için halkım için'' diye düşünmeye başladı kral. Birden kafasında şimşekler çaktı, beyni iki kat daha hızlı çalışmaya başladı, halkının mutluluğu için herşeyi yapmalıydı. Tasarruf tedbirleri alacak, ülkesini darboğazdan tabiri caizse ''tereyağından kıl çeker gibi'' çekip çıkaracaktı. Başarılı olursam tarihe bile geçerim diye kalbinden geçiriyordu ara ara...
Sabah makamına geçti, büyük bir şevk ve heyecanla içi pır pır ediyordu. Kırmızı yeşil karışımı telefondan hemen ekonomiden sorumlu bakanını aradı. Yumuşak ve gayet babacan bir ses tonu ile''Filankes fişmekan, müsteşarınıda al yanıma gel hemen, sana diyeceklerim var'' dedi...Bakan müsteşarı ile birlikte bir müddet sonra kralın sarayına dühul etti. Karşlıklı koltuklara oturup hal hatır sorma faslı bitince, kral bodozlama konuya girdi...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta