Taş Yerinde Ağır Şiiri - Fuat Eriçok

aptal o ki koşar aşkın peşinden
akıllı kendini sevene gider
sonunda hep âşık terkedilirken
mâşuk hiç şüphesiz kendi terkeder

alevdir sevgili parlayan çeken
seven etrafında olur pervane
ölümcül sonuna tavâf ederken
kalbi mutlu der ki 'aşkta perva ne? '

ne zaman kum değil de kar fırtınası
şaşkına çevirmiş deveyi çölde?
görülmüş mü yürürken buzları delen
koca fil sürüsü donmuş bir gölde?

yarasa ne arar günde güneşte?
dolaşır mı tibet yak’ı ovada?
bülbül “gık! ” diyemez altın kafeste
carettalar yumurtlar mı kovada?

uçmaya donanmış fırtına şahin
bir dalsa denize kördür sağırdır
dev balina alık yatar kumsalda
taş yerinde aşk derinde ağırdır

(eylül 2003)