Tas Tamam Şiiri - Berat Ebru Yücel

Her şey ağır ve aksak
Zaman en zor anlarda topal.
Ama bak şimdi ıslak ve yorgun bedenindeyim
Evcil kalbindeyim ya
Koşuyor ay güneşe yalın ayak.
Evde şurda bir köşede
Şişenin dibinde raks ediyor yüzün
Ay parçası odanın sana bakan yanı bile.
Alkolik düşüyor biri yolun ordasına
Bazı eller tütün sarıyor
Ben seni şiirin ilk dizesine iliştiriyorum.
En son yüzünün değdiği aynayı koyuyorum sol cebime
En son senin öptüğün çocuğun elleri toprağı eşeliyor
Olsun, öpüyorum yine de.
Şehir, sahte şevişmelerden arınmak için
Yağmurun biçtiği elbiseyi giyiniyor büsbütün.
Yoluna bakan kırık bir cama alnımı yaslıyorum.
Yoksun diye kanıyor yüzüm biliyorum.
Ara da bir yüzün düşüyor
Derin bi hüzün çağlayan olup düşüyor içime.
Sen bilmiyorsun ben mutluluklarımı nasıl katık yaptım da çoğalttım
Ara da bir yüzün düşüyor
Ben kapaklanayım yere diyorum incinmesin sihrin.
Kalbim unutmak gibi şeyleri sokaklarına yanaştırmıyor
Aklıma uğrarsa eğer ayaklarından vurulup da düşüyor
Sözlükler ayaklanıp gidiyor unutmak var diye içinde.
Benim kalbim sığıntı bi kuş bilir misin.
Kanat çırpar göğsüne kavuşmak telaşıyla.
Ciğerimde yeşerettim seni
Kokun evimi sarsın diye
Sonra pencereleri bile açmam.
Kalbimle konuşmalarıma şahit oldun mu hiç sen?
Sen yokken uzaklara bakan duraklar edinmiş kendine.
Ben ona diyorum ellerime nasıl yazdırıyorsun onu hayret.
Ben içime işleyeni
Ben en tatlı zehirimi böyle kuşuyorum kendimden.
Diğer uzuvlarıma bakıyorum
Gözüm aydın gölüm aydııın.
İçimdeki çocuk tanrı bana şeker aldı diyor bahis olunca senin adın.
Bir gün kadın olacağım ben tam anlamıyla kadın.
İçimdeki cenin senin kanından bulacak hayatı.
Ama ama ben şimdi daha iyi anlıyorum senin lütfünü.
Büyüyüp giden bu apartmanlar kapattıkça
Ben gözlerinde eğiteyim göğümi diye gelmişssin.
Ellerin değiyor avuçlarıma bir mavi bir rüzgar
Hani derler ya öyle tas tamam öyle tas tamam.