Mezar taşı soğukluğu, kesin, keskin hatlar.
Bu dikdörtgen kimin ruhu? Ona mı ağıtlar?
Bitmiş hayatın son anı, son notası saklı,
İfadesiz tarihlerde, duymazsın çığlığı.
Hüzün dolu sessizliği bölmez adımların.
Her dem güneş ışınları, mühteriz ve dingin.
Parmaklarınla gel dokun, kazınmış harflere.
Kalan yalnız, bahtsız ruhlar, mecbur bu kefene.
Farklı olsa da taşları, hepsinin altında
Yatan toprağa kavuşmuş, baki kalamadan.
Kardeşçe yana yana durur, bu taş neferleri
Makber seçmeden avutur, cani ve ereni.
Kayıt Tarihi : 31.3.2010 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!