Taş Medrese Şiiri - Gülbey Yılmaz

Gereği yoktur artık vesveseye
Ülküler kazındı Taş Medreseye
Bir öldük bin dirildik, yeniden
Sadece yaradan için gittik secdeye

Taş zindana yazıldı destanlar
Geçti bahar, yaz vede kışlar
Sona gelince yine ve yeniden
Başa döndü solgun umutlar

Taş duvar, soğuk mapus dardı
Nice Bozkurtu ölümcül yaralar sardı
Biterken yürekteki soluklar
Kafesteki delikten gördük abı hayatı

Dualar, her gün her gece
Kurtuluş sanki bir mucize
Müebbetmi desem,ölüm mü...
Su misali aktı , kan çorak kalbe

Taş Medresede adımlar uzar
Volta adımları sinirleri bozar
Beyni tırmalayan rap rap,
Gece olunca uykuya dalar

Koğuşta katil bir nara yankılanır
Asık suratlı gardiyan adın çağırır
Atılır Yiğitler ortaya, hep birden
Gardaşlar birbir ölümüne coplanır

Taş Medreseli şehit kanlar
Türk İslam ülküsü canlar
Hayatlarını anladıkça hep yeniden
Karşılıksız sevdaya yeniden yanarlar

Eylülde bir başka ağlar Taş Medrese
Zincir vuruldu güne sehere
Boğarken yağlı urgan boynu
Cennet göründü, kıbleye dönen yüze

Analar ağladı yürek dağlandı ardından
Destanlar yankılandı vatan Anadoludan
Gözde yaşlar akarken...
Vuslat müjdelenir yüce Allah'tan

Reislerin çileyle dolu senelerine
Devrin destanı şu Taş Medreseye
Bir çizik atarken yorgun duvarlara
Ahde vefa eyle, Yusuf Yüzlü Serdengeçtilere
G.y (12.09.2021)