Taş Medrese Şiiri - Hüseyin Çağdaş Batmaz

Alın götürün yüreğimi anama, babama.
Hasretimi de götürün canıma, cananıma.
Bu günden sonra taş basarım bağrıma.
Vatan dedim artık bakmadım ardıma.

Medrese oldu bana soğuk taş duvarlar.
Günler ayları, aylar yılları kovalar.
Yaşadığımı yaşadım neylerim artık.
İçtima olur her gün beni eksik sayarlar.

Yüreğim bir gün değil her gün ağladı.
Vatandan gayri her şeye düğüm bağladı.
Ölüme giderken bu fani bedenim.
Kavurdu her şeyi gönülleri dağladı.

Soğuktu her yanım hiç sıcak olmadı.
Hain doldu bucağım hiç huzur bulmadı.
Terk ettim her şeyi bıraktım bir kenara.
Vatan oldu tek derdim canım hiç yanmadı.

Taş medrese dedim bu soğuk haneye.
Kim bilir belki de çıkamam seneye.
Feda olsun her şeyim gülmese de yüzüm.
Onurlu hayat kaldı gözü yaşlı anneye.