ben çekip giderim kalenin kapısından
dağın alnacında günlenen bulutun terkisinde
peşim sıra it gibi seyirten yalnızlık
siğim siğim bir hüzün bırakırım boşluğumda
ben geçip giderim
sende kalsın yüreğinin sarpları
koynumda yalnızlığıma okuntu getiren o delişmen düş
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum