Taş Atsalar Kırılmaz Başım

Şiir mi? Sitem mi? Bu yazıp çizdiğim?
İçimi boşaltıyorum, duygum bu ne biliyim.
Sert rüzgarlar esiyor, içimde fırtımalar kopuyor,
Yazmasan öleceğim, ta beynim zonkluyor.

Bitmişliğin resmini ben aynada gördüm,
Umutsuz değildim de, nedense ben tez öldüm.
Dünyada yok gibiyim, ben bile görmüyorum,
Yaşamak mı? Ölmek mi? Farkını bilmiyorum.

Peki kimin suçu bu, ben bana boş vermişím?
Uykusuz gecelerin sabahını zor etmişim?
Şairdim yazıyordum, hep yırtıp atıyordum,
Hayat kağıt degilki, yazsanda yırtamıyorsun.

Artık umurumda değil aklar ve karalar,
Ne renk seçiyorum, nede sıcak ve soğuk.
Azrail görevini yapmıyor diyor bir arkadaş,
Yaşamışım ölmüşüm umurumda değil gardaş.

Menfaat dünyasında, bulunmaz can arkadaş.
El açıp yalvarsamda yalnızlık bana yoldaş,
Görmüyorum, duymuyorum, hissizleştim, taşım,
Taş bile atsalar, kırılmaz benim başım.

Ramazan ateş/ Enschede