Taş Şiiri - Mesut Solak

Ben taşım, dünyayla birdir yaşım neler gördü
bu başım

Kubbeleri tutmak için başı göklerde gezen benim
Buğdayları un etmek için değirmende ezen benim

Payanda olup sütun sütun sırada dizilen benim
Yüküm omuzumda yıllardır ayakta ezilen benim

Ayaklar altındayken alçak gönüllülükte zirveyim
Kemerli köprülerle dağları kavuşturan kirveyim

Başa yağmakla lanetli, taş düşsünle beddualıyım
Şeytana atılırken elde kuvvet dilde dualıyım

Taş kalpli, taş bağırlı denilerek merhametsiz
Bedenlerde taş kesilmekle duygusuz hissiz

Ben taşım, dünyayla birdir yaşım, neler gördü bu başım

Ebabil gagasından Ebreheye yağan hezimetim
Moğolları durdurmak için Çine yapılan setim

Davutun sapanından Caluta atılan isabetim
Sapkınlığından Lut kavmine indirilen musibetim

Arkasına bakınca bana dönen peygamber eşiyim
Cami yanında kıyamda duran minarenin beşiyim

Adem'in elinden örülen Kabeyim ben, Beytullah ım
Peygamber hırkasında kabeye bırakılan siyahım

Ben taşım, dünyayla birdir yaşım, neler gördü bu başım

Yeri geldi Firavunun diyarında piramitlendim
Yeri geldi dağın zirvesine heykelle kilitlendim

Bazen elmas oldum kralın başının üstünde durdum
Gün oldu musalla oldum ölüye arafta taht kurdum

Bütün bunları yaşadıkça hep eridim eridim
Her seferinde parçalara bölündüm yere serildim

Elbette benim de mayamda vardır bir mütevazılık
Sertliğimin içinde gizlidir yumusaklık

Ben de toz olurum Rabbimin kudreti karşısında Milyona bölünürüm kainatın dünya çarşısında

Gün gelir toprak olurum, toprakta çiçek, gülde koku
Pamuk olurum yumuşarım, istersen tezgahta doku

Asmada salkımlı üzüm üzümde tat meyvaya toprak
Affettirmek için sertliğimi gölge olurum yaprak yaprak

Kim demiş ki taş eğilmez bükülmez yumuşamaz diye
Gerekirse toz olur serilirim yollara Hu diye

Yeter ki üstümden geçenler İyiliğe yürüsün
Çignenmeye razıyım ben dünyayı güzellik bürüsün