Tarlaya - m) Yolma Türküleri

omuzlardaki desteler
dönümün ortasında,
uygun bir yerde yığın,
yığın; rençberin
kendi emeği
suyunun gölgeliği

ve yeni bir eynele duruş,
yine orak, tutam, deste
yığın kendiliğinden büyümekte
yeni eynelin başında oturuş
yeni yığın, yeni gölge

“ham meyvayın gopartdılar dalımdan
beni ayırtdılar nazlı yarımdan
eğer yarim dutmazısan salımdan
onun uçun açık geder gözlerim

benim yarım yaylalarda oturur
ağelini sovuk suya batırır,
demedim mi nazlı gelin ben sana
çok muhabbet tez ayrılık getirir”

ve yeni başka bir eynelde;
bir şakalaşma, bir gülüş,
başaklarla coşkulu bir cümbüş
eynel latifeleri, hep birlikte

'-gışlanın başında tüter bir tütün
acı çekmeyenin yüreği bütün
ziyamın atını bazara tutun
gelen geçen ziyam ölmüş desinler

guşlar gibi gövyüzünde dönen yar
kendi gidip ahbapları gelen yar'
gülüşmeler biter, latifeler susar
dinlenmeler eynelden eynele
bir iştahla başlanırdı yenisine
birlikte söylenirdi
bazen ağıda dönüşürdü
eynel türküleri
kimileri de arada bir silerdi gözlerini