Köyde doğduk,
Tarlada büyüdük,
Kırda yürüdük,
Dağda koştuk,
Vadilerde coştuk.
Ama,
Hayatı bilmeden,
Dünyayı tanımadan yaşardık.
Öğretmeni kral,
Ormancıyı sultan,
Kaymakamı padişah,
Valiyi imparator sanardık.
Bakanlar acep melekmi,
Başbakan peygambermi,
Diye tereddüt eder,
Reisi cumhura,
Tanrı diye bakamaz,
Çünkü ona ortak koşamazdık.
Bunlar yiyip içmez,
Hastalık görmez,
Açlık tokluk bilmez,
Diye kafamızda kurardık.
Kimse bize,
Gerçeği anlatmadı.
Kuran kursunda,
Anlamadan ezberledik.
İlk okulda,
Sarıçam gibi törpülendik.
Ne zamanki anlamaya başladık,
Birden şaşırıp kaldık.
İnsanlar doğarken eşit,
Ölürken çeşit çeşit.
Makamlara kuş gibi konulmuyor,
Basamak basamak çıkılıyor,
Bizde anladık ki dünya,
İnsanlık için dönüyor,
Bilimle güçleniyor...
Hasan Arpacı,1972,Ortalıca,Tosya
Hasan ArpaciKayıt Tarihi : 25.3.2020 09:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!