Tarla Kuşu Şiiri - Ahmet Karaaslan

Kış bitmiş, bahar gelmiş,
Canlılar huzur bulmuş.
Dişi bir tarla kuşu,
Gezmiş düzü, yokuşu.
Bulmuş bir yuva yeri,
Atmış gamı, kederi.
Yavruları çıkarmış
Gözü gibi bakarmış.
Su gibi akmış zaman,
Sararmış yeşil çimen.
Dere bayır bozarmış,
Başaklar da kızarmış.
Ayrılık vakti gelmiş,
Anneyi telâş almış.
Yüreciği hoplamış,
Yavruları toplamış:
— Zamanı geldi göçün
Gözünüzü dört açın,
Çiftçi gelirse eğer,
İyi anlayın ne der.
Bizler de ona göre,
Düşünelim bir çare...

Anne ormana gitmiş,
Çiftçi tarlada bitmiş.
Tüm tarlayı dolaşmış,
Tam yuvaya yaklaşmış.
Oğluna şöyle demiş:
— Yavrum çıktı bize iş.
Bak kızarmış kelleler,
Olgunlaşmış taneler.
Akşam komşulara git,
Tarlamızı tarif et.
Bu ekin kalmaz böyle…
Benden çok selâm söyle.
Yarın sabah gelsinler,
Bize yardım etsinler.
Tarlamızı biçelim,
Harmana götürelim.

Kuş dönünce yuvaya
Yavrular çıkmış ortaya.
Olayı anlatmışlar,
Anayı ağlatmışlar…
Ana demiş: — Yavrular,
Telâş edecek ne var!
Yarın yine dinleyin,
Ne söylerler belleyin…

Şafakla çiftçi, oğlu
Yürüyüp uzun yolu,
Tarlaya yine gelmiş,
Derin bir fikre dalmış:
— Komşular gelmediler,
Hiç önemsemediler!
Akşam akrabalara git
Sıkı sıkı tembih et
Gelsinler emmi-dayı,
Biçelim şu buğdayı…

Kuş ormandan dönünce,
Yavrular koşmuş önce.
Anlatmışlar olayı,
O demiş: — Var kolayı.
Yavrular üzülmeyin,
Yarını da bekleyin...

Kuş ormana gidince,
Çitçiyle oğlu önce
Gelip tarlaya bakmış
Umutları boş çıkmış.
Çiftçi çok öfkelenmiş,
Ağlayarak söylenmiş:
— Başkasına güvendik,
Oğlum çok hata ettik.
Çoluk-çocuk gelelim.
Ailece biçelim.
Fayda yok sana elden,
Kendi gücüne güven.

Kuş dönünce ormandan,
Yavrular dört bir yandan
Çevresini kuşatmış
Olanları anlatmış.
Anne kuş telâşlanmış,
Korkmuş, heyecanlanmış:
— İş çok ciddidir aman!
Değerli oldu zaman.
Acele etmeliyiz
Buradan gitmeliyiz…

Yavrularıyla birlikte,
Kaybolmuş meşelikte.

Ahmet KARAASLAN (DEDEKORKUT38)