İştiyâk-ı Ahmed oldu penend-i mesnedimiz
Cevr içre yandı gönlümüz kesildi nefesimiz
Âşiyân-ı aşk bağında terk edip çıktık yola
Hoş görüp cevri uşşâk-ı tahammüldü derdimiz
Nâme vardı gönlümüzde terennümü zor idi
Çırpındıkça aşk yolunda içte yanan kor idi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
