Tarihin En Güzel Yalanı

Gözlerimde yağmur var bu gece, elimde kalemim
Ocakta çay kaynıyor, yağmur suyuna demledim
Oturdum öylece siyah bulutları seyrettim
Sonra eğdim başımı kelimelerimle resmettim

Siyah kıvırcık saçlı bir çocuktu o bulut
Gözyaşlarıyla düşüyordu sanki her umut
Sildikçe elinin tersiyle yanaklarını
Unutacaktı birer birer anılarını

Kapatmıştı gözlerini çocuk
Açsa dökülecekti oluk oluk
Sıcacık bir el hissetti yanağında
Kahve gözler gördü gözünü açtığında

O an dağıldı çocuğun yağmuru
Âşık olmuştu yılların mağduru
Kız gülerek çocuğa “Senin gözlerin ne de güzeller,
Benleyken onlara bir daha ne yağmur, ne de güz eller”…