Tarih Dile Gelirse Şiiri - Veysel Turgut

Hüngür hüngür ağlarken gördüm,
Seyhun’la,Ceyhun’u.
Ben vefasızmışım unuttum çoktan
Göktürk’le,Hun’u.
Garip kaldı tarihim,
Ben sahip çıkamadım.
Yadlar ders verdi bana,
Affet Oğuz’um,Kürşat’ım,Yağmur; um
Işığınızı yakamadım.

Bozkurtsuz ıssız kalmış Tanrıdağı,
Ergenekon’da gözü.
Hiç sır vermemiş yıllar yılı,
Aramış bir dost yüzü.
Kahpe çıktı dost dediklerim,
Kendimden kaçar oldum.
“Gök çökmedi,yer delinmedi”
Affet Kültigin,Mahmut’um,Hacip’im
Bilgisiz naçar oldum.

Bakımsız kaldı ulu mabetler,
Gömüldük betonlara.
Düşmandan önce ben söktüm taşlarını,
Hoş göründüm Onlar’a.
Kan aktı her parçada,
Kanda sevgi yazılı.
Bin öldüm,bin dirildim,
Affet Sinan’ım,Ahmet’im,Selim’im
Sevgide siz yazılı,
Sizde sanat yazılı.

Unuttum toy’u,şöleni,düğünü
Töreni yadırgadım.
İsim koydum bebeğe Frenkçeden,
Yabancı oldu adım.
Ben bende aradım kendimi,
Bir türlü bulamadım.
Yazdığım,okuduğum anlaşılmadı.
Şu dilim sizin diliniz,
Affet Aşık Paşa’m,Yunus Emre’m
Sizde TÜRKLÜK yazılı,
TÜRK’te mertlik yazılı