Tapınma Şiiri - Barış Özkaya

karanlıkta taptım
her nefeste parlayan
ateşine sigaramın
ulan
bi kere de
sabaha karşı bitme be

sabah
toprağa taptım
toprakta çalışan karıncalara
ulan bi kere de
atıp ağzından şu buğday tanesini
ötedeki papatyanın altına
yatır bi dişiyi
yürü be

bi kere de
doğruyu söyleseydi
papatyaya tapcaktım belki
ama
o ara
sıcak ağaç altlarına taptım
önce altlarına
sonra olgunlaşan elmalarına
bir ısırık attım ki
dalında kendini
kuruttu gitti

biz sevişirken
bir kere bile
yağmasa da
ağaç altlarına
yağmura taptım
rüzgara taptım
istediğim gibi
esmese de
bir kere bile

karanlığa taptım
karanlıkta düşünmeye
düşlerime

parmaklarıma taptım
sana dokunan
buram buram boynun kokan
parmaklarıma
ulan bir kere de
sen dokunsaydın ya be
şeytan

kendini
sokaklar boyunca
döndürüp dolaştırıp
dudaklarımda
yine
kendine tapmaya mı geldin
ben de
seni
yatıra yatıra
işte buraya yatırdım