Tapınağımda Unuttum İhlal Ettiğim Yazgıl ...

Düştüğü zaman üstüme yıldızlı her gece,
İçimde kayıp gider ismin- iki hece.
Kollarını sıvamış toy bir işçi gibi dikilir karşıma,
Sevdam dediğim bilmece…
Bir tutam acı daha kazınır,
Kül rengi umutlarımın yarına uzanmış ellerine…
Ne vakit düşsem ardına kayıp düşlerimin,
Senden kalmış izler tutup götürür beni
Sonsuz kum tanesi hüzünlere…
Denizleri yoktur savrulduğum sahillerin;
Yine de sen olan duamın adımları gezinir kıyısında.
Cevapsız gemiler batarken düşlerimin deryasında,
Yüreğim vurur kıyılarına matemlerin.
İnciden yaşlar dökülürken çekik duran gözlerimden,
Çetin suallerin ördüğü duvarlar yıkılır üstüme deryadan.
Yıldızlar kayar yağmur gibi,
Dudaklarımın çatlaklarını dolduran umutlar,
Bulutlarımın tadını tutturamaz; yetimliğine damlar…

Kızıyorum…
Kendime,
Kayıplığıma kattığım bilmeceye
Ve kör duvarlara attığım hadsiz çentiklere kızıyorum.
Yaşanmamış çocukluğuma say, sevdama say
Atabildiğim sert nükteleri
Ve paylaşmak istediğim acı şekerleri…
Ama yargılama!
Bırakamadım işte ıslak duvarları olan tapınağımı;
Virdi yalnızlık olan, o gözyaşı dolu zindanımı…
Ben savaşçıydım bilirsin sevdiğim!
Nerde yasak, nerde günah, nerde kaçak bir sevda varsa;
Nerde toy bir sevda işçisi varsa,
Ben açardım yollarını ve ben taşırdım bakışlarını…
Yazgıları ihlal ederdim,
Adım bültenlerinde geçerdi cehennemin
Ama ben yüreğimde isyan büyütürdüm prangalara…
Bir yumruğu savururken,
Bir taşı var gücümle atarken
Ve bir sövgüyü haykırırken bile yazgıya
Kâtiplerin ellerinden merhamet dilenmezdim…

Artık hatırlar oldum;
O yolların adresini
Ve o sancılarımın uğultusunu unuttuğumu…
Hani bozkırlarımız olacaktı sevdiğim!
Kızgınlıklar altında unutacaktık özlemi,
El ele çalılıklara umutlarımızı serpiştirip
Vuslatımızı büyütecektik can suyumuzla.
Dallarına çaputlar bağlayacaktık,
Sevdamız misali ilkelce…
Günah işleyecektik anlayacağın;
Balçıktan güneşlere tapar gibi…
Unuttum işte, unuttum!
Elimden önce sen düştün
Sonra nice gözağrılarım…
Kayıp gittin içimden üstüme düşen yıldızlar gibi…