Servet-i Fünûn Edebiyatı’nda Şiir
İkinci Tanzimat dönemi şair ve yazarlarından Recaizâde Mahmut Ekrem’in 1896’da çıkardığı Servet-i Fünûn Dergisi etrafında toplanan şair ve yazarlar, eski edebiyata karşı Batı’lı bir anlayış geliştirerek yeni edebiyatı savundular. Servet-i Fünûn (Edebiyat-ı Cedide) döneminin en önemli iki ismi Cenap Şehabettin ve Tevfik Fikret’tir.Gerek Cenap Şehabettin gerek Tevfik Fikret’te gördüğümüz melankoli ve marazilikte ülkenin geçirdiği siyasi ve sosyal buhranların etkisi büyüktür.
Tevfik Fikret’te gördüğümüz marazilik,meşrutiyet sonrasına kadar devam eder.Meşrutiyetten sonra görülen coşkunluğun etkisiyle marazilik ve melankoli yerini yeni konulara bırakır.Tevfik Fikret’te en özgün motif ‘insaniyetçilik’ motifidir.
Bir kudret-i külliye var ulvî ve münezzeh
Kudsî ve muallâ ona vicdanla inandım
Toprak vatanım,nev-i beşer milletim…İnsan
Şeytan da biziz,cin de,ne şeytan ne melek var ….Tevfik Fikret
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta