Tansık Şiiri - Emre Ünal

Yerinde durmuyor ki hayat
Sabahla ışıyorsun gözlerimde
Yerlere kadar eğiliyor yemyeşil dallar
Sonra: Bağbozumunda yeniden yükseliyor göklere
Neşeli kahkahalar atarak
En tatlı meyveleri sakız ağaçlarının
Birer birer düşüyorlar yerlere biz sevişirken

Dönüyorum durduğum yerde
Dili olsa da konuşsa ağaçlar
Bir kelebek geçiyor ellerimin arasından
Kesiyor gülün kokusu parmak uçlarımı
Diken diken batıyor güneş ışınları
Menekşeler hep suskun
Rüzgarla savuruyor saçlarını bozkırlar
Rüzgarla savuruyor yelelerini o vahşi tay
Derin bir nefesle içime çekiyorum sevini

Bu yaşta anlamsız geliyor hep bir şeyler
Anlamsız geliyor hep bir şeyler
Gerçekler gerçekten de anlamsız
Bir şeyler gerçektende anlamsız

Eteklerini toplayarak gidiyor güneş
Gülüm gülüm gülümsüyor Ay Dede
Polyanna’yı anlatıyorum çoban çocuklara
Hem çocuk, hem çoban, çocuk, çocuk,
Çocuk işte, bildiğimiz çocuklardan
Senin benim gibi canım
Derin birer nefes çekiyoruz hep beraber
başımız dönene dek
Kızılcık sopası ile kovalıyorum flüt sesini

İsmini fısıldıyorum gece rüzgarına
Taşıyor sesimi en uzaklara
Yorgan olup örtüyor gecenin sakladığını
Ürpertiyor gece rüzgarın
Öpücüğün mü meltem, meltem mi öpücüğün?
Bu soru aklıma takılı dalıyorum ateşböceklerinin
arasına.

Bensiz dans etmek var mıymış?
Gösteririm size hergeleler.

Harika, harikulade, muhteşem!
Bu yaşta anlamsız geliyor hep birşeyler…