Sensizliğin vurgunu sessizliğinden vuruyor beni
Gelecek dünden habersiz
Karanfiller yerleştirdin şu incecik yüreğime
Rüzgarların üşütür oldu akşamüstleri
Kederli hüzünlüklerin toplamının hepsi
Aramızda kilometreleri eritmeye yeter
Adına özlem diyorum onun ben
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta