Boşluğa düşüp kayboldum
Zifiri acılar,
Sonsuz merhametler..
Ru h u m u n n e ş e s i b i t t i
Aldığım nefes,
yetim bir erkek çocuğunun gözlerinden akan kimsesizlik şimdi..
Yanı başımda solgun çiçekler
Yanı başımda Tanrının sesi..
Ve şimdi;
Kalbimin üzeri örtülü eşyalar gibi -
Bu unutulmuşluk
Bu yok sayılmışlık..
Bu üzerime sinen tozlar
Bu koku,
Bu içimin boşaltılmışlığı -
Ah bu sürgünlük,
kendi cehennemime..
Yanı başımdaki solgun çiçekler de kurudu
Güneşim;
mezarımın ölü çıplaklığı..
- Gökhan Pekşen
- Aralık/12/2016
Kayıt Tarihi : 24.8.2018 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!