hiçbir şeyin parçası değildim
penceredeydim 6'da
aynı adam 32 kere işe gitti
oturup içtim
herhangi bir amacım yoktu
istencim
tanrım ve sevgim yoktu.
aynı adam 33. kere işe gitti
uyudum bu zaferdi benim için.
yanılgıyla dısardaki parkeleri saydım
delirmiştim.. yoktum..
sessizce durmak en büyük silahımdı
huzur veriyor ve olağandı.
kutu içindeydim çıkma inancı olup
çıkmadığıma dair
Kayıt Tarihi : 20.4.2023 12:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!