Ayrılmazlığımızın imkansız kavuşmalarında;
Sadakatimizin, ihtimalsiz, zamansız ve acımasız ihanetinde;
Doyumsuz sevgimiz zirvedeyken, aniden tükenen duygularımızda;
Yıkılan ben, kazanan sen oldun.
Miladım oldun...
Yıkılmışlığımın kahverengi gözlerinde, karanlık damlalar.
İstikbalimin en tatlı meyvesinde, mutsuz ısırıklar.
Ve sayende memleket hasretine atılan yaşlı adımlar...
Dönmek istemezken kendimi otobüste buluyorum,
Hüzün doluyorum,
Sana değil sevenlerime dönüyorum!
Fakat nereye gitsem seni görüyorum!
Fişek oluyorum! Aniden! Yükselmeden!
Günahsızların yanında patlayıveriyorum tüm kızıllığımla!
Cehennem alevine dönüyor gözlerim,
Baktığımı yakmak geliyor içimden
Ve en çok sana bakmak istiyorum! ...
Seni yakmak istiyorum Artemis’in onuruna...
Kayıt Tarihi : 22.6.2007 12:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!