Tanrı Öldü Artık Şiiri - Ayfer Uçkun

Ne diye bu ayrılık şimdi
Hiçyere eğdin başımızı öne
Gelde unut şimdi o yıllarca aklımdan çıkmayan güzelliğini
Bilmiyordum bu kadar yalnız olduğumu
Sen beni terk edene kadar
Zaman o kadar yavaşladı ki
Daha düne kadar anlamazdım günlerin nasıl geçtiğini
Şimdi oturup bir köşeye dakikalarla günleri geçirmeye çalışıyorum
Çay demliyorum tadı yok
Dışarı çıkıyorum dolaşmaya güzel havalarda
İçimde o eski mutluluğun adı yok
Ne oldu ne bitti anlamış değilim
Daha düşünemeden kendimce oturup
Aniden savruldum çıkmaz sokaklara
Şimdi hep aynı yerlerde dönüp dolaşır oldum
Söylediğim şarkıların anlamı yok
Sen şimdi kendi işinde gücündesin
Yarım kalan yerden yeniden yürütmektesin
Kendi hayatını
Benimse bana ait elime alacağım bir hayatım yok
Hayat sen demektin
Yaşamaktı senin adın bıkmadan yorulmadan
Bir tanrıydın gözümde
Öbür dünyalarına varabilmekti bu dünyada geçtiğim her şey
Günlerce gecelerce sana sığınıp durdum
Bir sana inandım her şeyin yalan olduğu bu birinci hayatlarda
Anladım ki sadece bu dünya var ötesi yok
İnançlarım boşuna
Hepsinin beni getireceği yer bir susmuş ölüm tadında
Artık hiçbir tanrıya güvenim yok
Gel seninle yeniden el ele verelim desem olmaz
En iyisi bırakmak kendimi dibi görünmeyen uçurumlara
Seninle bu dünyada yeniden başlamaz hayat
İkinci bir dünya ise yok artık acılarımızı unutturacak
Her şey alışmakla başlar diyordun
Alışalım o zaman bu ne olacağı bellisiz yarınlarımıza
Alışalım da ya ben seni yine özlersem
Yine dayanılmaz olursa bu yara
Kabuğunun altından kan yürürse parmak uçlarıma doğru
Ya üstüne bastığım tütünler durduramazsa
Bu anları bir yerden hatırlıyorum
Sanıyorum yaşadım da defalarca
Ama o zamanlar sen benimdin ellerini alıp dayardım alnıma
Parmak uçlarım dokunabilirdi sahip olduğum şeye
Şimdi bunu yapamam
Nasıl cesaret ederim böyle bir şeye
Yine hatırlar oldum son vahideki sözlerini
Beni sevme diyordun kimse kimsenin olamaz
Kurtul şu bencilce düşüncelerinden
Aşk seks için uydurulmuş koca bir yalan diyordun
Bunun için mi sevdin beni diyordum
Evet diyordun hepsi bu
Ya şimdi benim yalnızlığım ne olacak diyordum
Bir sen varsın ya artık sende olmazsan diyordum
Susuyordun ilk defa yüzün bu kadar kirlenmiş göründü gözüme
İlk kaçışım senden böyle oldu geri dönmemeye
Daha öncekiler bir kaçış sayılmazdı
Daha önce gözlerim kapalıydı bakamıyordum
Bu yüzün altındaki gerçek düşüncelere
Tamam artık ben giderim ve işte gittimde
Sana hiç belli etmeden gemimin aldığı suyu
Sen beni güçlü bil diye
Kaç kere yıkıldım battım bu sular üstünde
Sana hiç anlatmadım
Anlatmayacağım da kalacak hep bunlar benimle
Bundan sonrasını bende bilmiyorum
Sen bir tanrıydın işte öldün
Aslında sende yalnızsın
Hiçbir kulun seni anlayamadı
Yalan yanlış yaşadılar seni sende öyleydin
Bendeki sevgiyi alışamadığın için göremedin
Çünkü artık sende alışmıştın herkesin hep bu içi boş aşklarına
Sende kullarına benzemiştin artık
Sana tanrı olduğunu anlatamadım
Unutmuştun bütün özelliklerini
Farklı olsun istemiyordun hiçbirşey
Tanrı gibi sevemiyordun
Sen tanrısın dedim sus artık dedin
Ve tanrı öldü artık
Hiçbirşey onu hayata bağışlayamaz