Tanrı Ne Derse O Olur Şiiri - Turgut Çakır

Boş yere hayıflanma
Tanrı ne derse o olur
Bu sabah çisil çisil yağmur yağıyor
Toprağın yumuşacık yüreğini öpen kuşlar
Coştukça coşuyor, türkü söylüyor
Erguvan çiçekleri, leylaklar açıyor
Başaklar gülüyor, o altın sarısı başaklar
Dosdoğru uzamış kavaklar, söğütler
İyiliğin, güzelliğin, yiğitliğin önderi oluyor
Çalışmanın en güzel yerinde sevgi Tanrısı
O görkemli yiğitliğin, mertliğin aklığına uzanıyor
Yere düşen ışıkların ışığında aydınlanan erdem
Umudun sofrasına oturuyor
Yeşermiş erik dallarının yüreğinden geçen güneş
İnsanın sıcacık yüreğinden geçen güvercinler
beynimize göz
aklımıza öz oluyor
Akşamların ılıklığında Urfa, Mardin, Maraş
Yıldızların batıp gittiği gecelerde göğe yükseliyor
gibi denizde yüzen çocuklar
gibi evrene açılan mavi gözler
Arınır kirlilerden akıl
Bitlis'in, Siirt'in, Van'ın, Kars'ın, Erzurum'un
Gözlerindeki ışık
Ateş güllerinin ılık ılıksı güneşinde duruyor
Yüreğimizin ortasında gezinen güneş
Birdenbire çevirir yaşamın düğmesini
O zaman mavileşen erik dalları
Hakkari'nin aklını yaşıyor
Yücelerden yücelere uzanan ışıklar
Küstüm otlarınin beyninden geçiyor
Van Gölü'ne düşen ay ışığı
Kör aynaları kırıyor
Hayıflanma sevgilim yitirdim güneşimi diye
Ne sen yitirdin güneşi, ne ben erdemi
Yitik sabahlara uzanan, ruhu kirli olan insanlar
Karanlığın derinliğinden geçiyor
Üzülme, kendine dert yapma sevgilim
Tanrı ne derse o olur