Tanrı Bile Unutmuşken Seni Şiiri - Kadir ...

Anlatılmak istenen çok şey var aslında
Ama söylenecek söz yok, hiç yok
Zaten gerek de yok
Çünkü fark etmez, sen dile getirsen de kafandaki cümleleri
Veyahut yazarsın bazen, yazmak istersin
Yazılacak ne çok şey var aslında
Ama sanki her şey yazılmış gibi
Sen sadece bir dipnot olabilirsin bu külliyatta
Lakin bir önemi yok, gelip geçici ihtiraslar
Bir anda sönen heves, yıkılmış hayallerin
Ve bitap düşmüş bedenin
Artık yorulmuş, tükenmiş, hiç yaşam kalmamış
Fakat yine de nefes alıyor bu acınası haliyle
Ne fırtınalar kopuyor içinde ama insanlar seni anlamıyor
Anlamazlar, anlayamazlar çünkü sen aksettiremezsin insanlara
Her kişi kendisine sunulanı tecrübe eder
Bu hayat, bu yaşantı, bu gözyaşları, çekilen onca acı, ıstırap ve daha niceleri
Niçin geldin bu dünyaya ey insan!
Ne diye buradasın hâlâ?
Küçüklüğünün farkına varmalı ve kendini aşmalısın bir an önce
Evet biliyorum ne fark eder değil mi?
Ne fark eder, bu evrenin sonsuz yalnızlığından muzdaripken sen
Ne fark eder adeta mahkum edilmişken yaşamaya
Şu boktan hayata, şu boktan insanlara?
Bunları konuşmanın, anlatmanın, birine bağlanmanın ne gereği var?
Günden güne sen kaybediyorken bütün hislerini
Duygusuzluğun her halinden okunuyorken
Artık içindeki karanlığı bile saklayamaz hale gelmişken sen
Tanrı bile unutmuşken seni...

Kadir Mat
12 Ekim Perşembe
23.20
Muğla - Menteşe