Akşam oldu kalbimin karanlık,
Gün görmeyi unutmuş talihsiz,zindanlarında...
Talihsiz diyorum,Sorarmısın biliyorum niye zindan diye.
Mahkumunu bekliyor,çaresizce,
Kendini kendine haps etmiş taş kalbim.
Denize Düşen damlalar gibi kayboldum,
Seni seninle, yalnız yaşamak;
Öldürüyor beni…
Yaşama umutlarım gidiyor;
Sensiz geçirdiğim,her gündüzün sabahında
İçimden daha aydınlık,
Bu evin karanlık gecelerinde..
Siz benden yalnız,ben ise sizden karanlık.
Ömrümü kaybettim içinizde ararken; kendimi.
Zaten olmayan yalanlarımı, sormayın bana
Gelmeyin üzerime arık..
Siz benden yalnız, ben ise sizden karanlık.
Ayaklarım hiç gezmemiş,gönlümce böyle,
Gözlerim kapalıymış seni sevmeden önce.
Yorulmak seninle güzel,
Dinlenmek bir çay içmekmiş gözlerinde…
Sana kurulan hayaller toz pembe,
Sensiz umutlar bile çaresizmiş izlerinde..
Bıraktığım Her Sevgilimde Kalbimden Bir Parça Kaybediyorum..
Üzülmüyorum artık.Alıştım Düşlerimin Her Defasında suya Düşmesine..
Biliyormusun artık Onlarda Yüzmeyi Öğrendiler Yalanlardan oluşan Deryalarda...
Üzülmüyorum Artık.Ağlamıyorumda giden sevgililerimin ardından da ama...
Gerisini getiremiyor Kalbim.o kadar yorgun ki bu kayıkcı kavgalarından..
Her ayrılık Yeni bir savaş ona.kazanması uzak ufuklarda..
Gün olur; yıldızlarda söner
Bütün yaşanmışlıklara inat,
Günler geçmez olurmuş...
Gün olur yaşanan her şeyle,
Geçmişin karşında kudurur,
Yaşamın sebebinin elinden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!