Tanju Kılıç Şiirleri - Şair Tanju Kılıç

Mete ile titrettik Asya'yı
Korkunç bir silah olarak kullandık harpte ok ile yayı
Zindan ettik düşmanlarımıza tüm dünyayı
Ne oldu sana Türk milleti

Attila ile olduk dillere destan

Sürekli konuşup da hiç iş yapmayan tembel
Konuşmaya hakkın olsun bir işe de sen ver el
Saçın yok ama sırma saçlıya diyorsun kel
Kendine gel tembel, kendine gel

Hiç bir şeyi beğenmezsin sözde

Mahzun bakardı mavi gözlerin
Işık saçardı etrafa nazik sözlerin
Kurtarıcısı oldun sen bizlerin
Yüreğimizde yaşıyorsun Ata’m

Rüzgârlarda dalgalanırdı sarı saçların

İnsan kalmadı mı dünyada
Eskileri görürüm hep rüyada
Ben mi varım yoksa sırada
Çabuk yetiş ecdat imdada

Olan var mı kalbine ayna

Başındaki süs müdür islam kızı
Yazmamış mı Rabbin müslüman diye alnına yazı
Davranışların vermez mi kalbine sızı
Kendine gel, kendine gel islam kızı

Örtünmekle Müslümanlık olur mu sandın

Allah dostları için kaybetmek diye bir şey yoktur,
Onlar kaybederken bile kazanırlar;
Allah düşmanları için ise kazanmak diye bir şey yoktur,
Onlar kazanırken bile kaybederler.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Güzelliğinden alırım ilhamı
Hayalin süsler rüyamı
Sensizlik karartır dünyamı
Hasretim sana, hasretim sana kara gözlüm

Hasretinden yandı yürek oldu kor

İyi aç gözlerini olmasın hiçbir işte ihmal
Seni seçmiş kaderin kusursuzluğa hamal
Hatasını görmeyiver korsa biri önüne yal
Boş ver adaleti zulmün içine daldıkça dal

Bilirsin ki yoktur senden başka vatanını seven

Seninle konuşmak sanki bir bilmece
Farklı anlam taşır ağzından çıkan her hece
Sözlerini anlamlandırmaya çalışırım her gece
Filozof mu oldun yoksa Oktay hoca

Az konuşur, çok yaşarsın

Çocukluğumuz geçti Gölcükte
Ne kadar mutluyduk hep birlikte
Şimdi sen Tugutlu, ben Çiftlik'te
Geri dön reis, geri dön

Bıkmadan dolaşırdık Gölcük sokaklarında