Tanışma...Yine Şiiri - Murat Akarsu

Elimden tuttu; rüzgâra doğru
Yürüdüm, söndü içimdeki yangın
Ateşle tanıştım.
/Aklım ateşle ilgili sözlere daldı./
Sarsıldı unuttuğunuz kalbim
Sustum, sonra yine sustum
Susmanın bir gereği vardı, unuttum.
Yıkıldım, yere hâkim oldum
Toprakla tanıştım.
Nasıl oldu sonra, yeryüzünü fark ettim
Biraz düşlere inandım yağmur yağarken
Yarın
Sokaklara kadar bir yarın vardı
Küfretmeden önce biraz düşündüm
Yalnızlık olunca bir kadın çıktı ortaya
Yine de konuşmadım
Gerçek’in insanı çıldırtan bir yanı vardı çünkü
Kadın’la tanıştım
Baktım, sığmıyorum uzay boşluğuna
Yalnızlığın muhabbetine daldım ve sustum
Yanıldım, alınmadım
Yalnızlıkla tanıştım
Yalnızlık tutup beni tanışmanın gerçekliğine getirdi...
Baktım, işte oradaydım
Kendimle tanıştım
Konuştum, konuştum...

(07.12.1999.ANTALYA.)