Tanımlamalar Şiiri - Mirac Mat

İnsanım
Uçlarda kavgamın devamı
İnsanı tanımakla, tanınmakla meşgulüm
Sevmeye kısıtlanmış bir kalp sahibiyim
Taşımaktayım en azından bir kalp
Göğsümü sıkıştırır bazen geceleyin
Ruhum olduğuna inanasım gelir

Aşkım ben
İnsanın, insanla sınavı bilirim
Bilirim güneşe vuruktur insan
Ama gizli aşkları geceleyin
Ay vakti, gelir insanın dokunası tene
Mum ışığında sevişesi gelir
Yani geceleyin kaç insan kılıç salar bedene
Güneş nelere şahit
Ay ise sevişmelere

Dünyayım
Neyin kavgası insanlarda bilmem
Onlara can verenim
Karşılığında hassas yerlerimde gezinir elleri,
Kanlı elleri söküp alıyor benden güzelliğimi

Şiir
Hepsinden farklı belki yerim
Anlamlarını ben vermişim
Ağacı sevdirenim
Tohumlarım yok benim
Belki var edenin sözleriyim
Belki var edenim